her adımda yaklaştığımda
ruhum,bir o kadarda uzaklaşır oradan...
yine aynı telaş ve yine aynı günler
dünlerden hiç farkı olmayan
peşindeydim hep mecburiyetlerimin..
perdeler indirdim çoğu zaman gözlerime
kulaklarım kanmadı ki
insanların ağzında sakız gibi sünmüş laflara..
ve dilim hep lal oldu,
söyleyecek tek kelime bile bulamadı,
ruhları cıvık insanlara ne denilebilirdi ki?