Bu Blogda Ara

Powered By Blogger

zaman/la ben..

zaman/la ben..
hayatta hep dik durabilmek gerek..

11 Şubat 2010 Perşembe

[b]her şehir gri olur
gidenlerin ardından
ve her sokakta ağlayan bir çocuk kalır
eli yüzü çamur
gözleri mamur

s/özyaşları düşer her geceye
gecenin en orta yerine
ve biz
en olmadık zamanlarında 
olmadık yerlerinde bir masal oluyorduk
çocuk oluyorduk 
umutlar biriktiriyorduk yüreklerimizde ve 
bütün umutları tek bir yıldıza bağlıyorduk

sonra..

sonra..salıveriyorduk 
bir kuş gibi..bir beyaz güvercin saflığında
gecenin eteklerine salıyorduk
usul usul
yavaş yavaş...

yağmur başlardı..
ıslanırdık..
senin üstüne yıldız yağardı,ben ıslanırdım
seni yıldızlardan bile kıskanırdım..

ve hala ıslağım...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder