utanmış bir çocuk yüzü gibiydi güneş,
kızıl yanağını dağların ardına saklama telaşı içindeydi sanki
gökyüzünde unutulmuş beyaz bir kaç bulut vardı
geceye rehin bırakılmıştı,kararmaya yüz tutmuş

insanlar..
insanlar vardı her yerde
kimisi kendinden geçmiş,kimisi kendine yeni gelmiş
kimi yüzler vardı,herşeyi boşvermiş mutlu yüzler
kimisi de sanki yüzyılların yorgunluğunu taşır gibi..
bilindik masalın davetsiz misafiriydim ben
ya da o bilindik masalların bilinmeyen tarafıydı belkide hayat

hep bir eksik kaldım bu hayata
ve hep eksik tarafımdı belki de
beni bu hayata bağlı kılan
zaman zaman bulduğumu sandığım
sandıkça yanıldığımı anladığım..

düşünüyorum da,

düşüncelerim yarış atı gibi
bazen hepsi aynı kulvardan geliyorlar
bazende o kadar ayrılar ki!
ve sen...
hayata verdiğim ilk nefesim değilsin ama
son nefesim olacak kadar bensin!