evet..

biz hep çocuk olmalıydık..
kırmızı kuyruklu uçurtmalar savurmalıydık
maviliğini misketlerimizde bulduğumuz 
gökyüzüne..

hep bir umut olmalıydı..

küçücük yüreklerimizde
beyaz güvercinlere benzeyen
umutlar biriktirmeliydik..

ve koşmalıydık..

ardımıza bile bakmadan
karanlıklardan bihaber
gökkuşağının bir ucunu yakalamak için
yüzlerimizde ne bir başkasının yüzü
ne de emanet bir tebessümün
düşmediği bir zamanda
olmalıydık..