oysaki fazla bir şey istemiyordum hayattan!

sadece ağladığım zamanlarımda gülen ''bir'' tarafım olsun istedim..

her düştüğümde tutacak ''bir'' el..

ya da bir omuzdu,gözlerimi kapattığımda tüm dünyayı unutturacak..

şimdi ise...

ağlıyorsam,tek başıma gülmesini öğrendim ben..

her düştüğümde yeniden kalkmasını elsiz,kimsesiz..

her gözlerimi kapattığımda ise her gün büyüyen öfkemle dim dik ayakta kalmasını öğrendim..