Bu Blogda Ara

Powered By Blogger

zaman/la ben..

zaman/la ben..
hayatta hep dik durabilmek gerek..

7 Nisan 2010 Çarşamba

soğuktur o 4 duvar
için üşür bir an ruhun donar
sen konuşmak istedikçe sanki onlar inadına susar
ve inadına saklar içinde seni hayattan
tüm gerçeklerini tek tek zihnine koyar..

hayallerle rüyalar birbirine karışır
demir parmaklıkların ardında kalan 

bir avuç gök yüzüne sevdalanır yürek...
sesli sessiz çığlıklara şahit olursunda
kendi çığlıklarında boğulursun zaman zaman..
her isyanın gök yüzüne ulaşır
belkide ulaştığını sanırsın
umutlar beslersin her gün
12 ye 54 kareli parmaklıkların önünde
haftada bir iki gün göz yaşlarınla sularsın onları
sonra..
sonra daha bir yeşillenir o umutların
tutunacak tek dalın olur o 4 duvar arasında
kırıldığı zaman bir umudun
doğan her güneşle yeni bir umut daha doğar sana
inadına beslersin içinde onları
inadına..
düşüncelerini sürgün edersin
her biri başka yerdedir
her biri başka kişilerde
bir tek sen kalırsın o her şeyi görüp bilen
ama dili olmayan soğuk odada
bir tek sen..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder