Bu Blogda Ara

Powered By Blogger

zaman/la ben..

zaman/la ben..
hayatta hep dik durabilmek gerek..

3 Şubat 2010 Çarşamba

her yolun bir yolcusu vardı,her yolun sonunda bir bekleyen....ben yolcuydum,bekleyeni olmayan..şehirlerarası terminallerinin vazgeçilmez bir parçası olmuştum bir an,hayata olamadığım kadar,acılara olduğum kadardım...havada sallanan eller vardı..her el elvedaya sallandı aslında,gidenlerin ardından...hüzünler vardı ara ara,dönüşü olmayanlara yakışıyordu en çok...otobüsleri severim...yolculardan çok,umutları,hasretleri taşıyorlardı en çok içinde....benim gibi...seni yüreğimde taşıdığım gibi...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder